Factors Affecting Aviation Employees' Voluntary Reporting Avoidance Behavior: A Model Proposal

Havacılık Çalışanlarının Gönüllü Raporlamadan Kaçınma Davranışlarını Etkileyen Faktörler: Bir Model Önerisi

Authors

  • Cüneyt Ceyran Hava Kuvvetleri Komutanlığı
  • Vildan Durmaz Eskişehir Teknik Üniversitesi
  • Ebru Yazgan Eskişehir Teknik Üniversitesi

Aviation is one of the few high-risk industries in the world with high reliability. In order to create a safe environment, it is important for aviation employees to be aware of unsafe situations, hazards and potential risks. The purpose of this study is to reveal the reasons for the non-reporting behavior of aviation employees, which prevents managers from accessing information, and to propose a model to reduce the barriers in voluntary reporting behavior or to improve reporting that will contribute to the creation of an effective flight and ground safety culture. As a result, the Compliance-Balance Model in Voluntary Reporting has been put forward with the help of document analysis by utilizing secondary data sources and it is suggested that aviation managers should apply this model that will enable them to access more information.

Havacılık dünyada sayılı güvenilirliği olan riskli endüstriler arasında yer almaktadır. Emniyetli bir ortam yaratmak için, havacılık çalışanlarının emniyetsiz durumların, tehlikelerin ve potansiyel risklerin farkında olması önem arz etmektedir. Farkındalığın temel bileşenlerinden biri bilgidir ve bunun elde edilmesidir.Bu çalışmanın amacı, yöneticilerin bilgiye ulaşmasına engel olan havacılık çalışanlarının, raporlamama davranışlarının nedenlerini ortaya koymak, etkili bir uçuş ve yer emniyet kültürü yaratılmasına katkı sağlayacak gönüllü raporlama davranışındaki engelleri azaltacak veya raporlamayı  geliştirecek bir model önerisinde bulunmaktır. Sonuç olarak, ikincil veri kaynaklarından yararlanarak döküman analizi yardımıyla, Gönüllü Raporlamada Uyum-Denge Modeli ortaya konulmuş ayrıca havacılık yöneticilerinin, daha çok bilgiye ulaşmasını sağlayacak bu modeli uygulamaları önerilmektedir.

Aktas E., Demir S. & Paksoy T. (2022). The Use of Blockchain in Aviation Safety Reporting Systems: A Framework Proposal, The International Journal of Aerospace Psychology, 32:4, 283-306, DOI: 10.1080/24721840.2022.2124161

Alataş, A. (2022). Ekip çalışması ve liderlik. Remzi Kitapevi, İstanbul.

Bienefeld, N., & Grote, G. (2012). Silence that may kill: When aircrew members don't speak up and why. Aviation Psychology and Applied Human Factors, 2(1), 1-10.

Bükeç, C. M. & Çoban, R. (2023). A qualitative research on factors affecting just culture in airlines. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 24(4),496-525.

Chatzi, A. V. (2018). Safety management systems: an opportunity and a challenge for military aviation organisations. Aircraft Engineering and Aerospace Technology, 91(1), 190-196.

Chen, Y. F. T. (2010). The Taiwan Civil Aviation Safety Reporting (TACARE) System in Aircraft Maintenance: An Evaluation of the Acceptance of Voluntary Incident Reporting Programs for Maintenance Personnel in Taiwan.

Darveau, K., & Hannon, D. (2017). Barriers and facilitators to voluntary reporting and their impact on safety culture. The International Journal of Aerospace.

Dillman, B. G., Voges, J., & Robertson, M. (2011). Safety occurrences student perceptions regarding failures to report. Journal of Aviation Management and Education.

Durmaz, V., Ceyran, C., & Yazgan, E. (2024). Prioritization of Voluntary Silence Criteria in Military Aviation for The Sustainability or Safety Superiority. International Journal of Aviation, Aeronautics, and Aerospace, 11(2), 2.

Gao, Y., Hao, Y., Wang, S., & Wu, H. (2021). The dynamics between voluntary safety reporting and commercial aviation accidents. Safety Science, 141.

Gerede, E. (2015a). A Qualitative Study on the Exploration of Challenges to the implementation of the Safety Management System in Aircraft Maintenance Organizations in Turkey. Journal of Air Transport Management, 47, 230-240.

Gerede, E. (2018). Havacılık emniyetine ilişkin kavramlar. E.Gerede (Editör), Havacılık emniyeti içinde (s.2-14). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Yayınları, Eskişehir.

Gilbey, A., Tani, K., & Tsui, W. K. (2016). Outcome knowledge and under‐reporting of safety concerns in aviation. Applied Cognitive Psychology, 30(2), 141-151.

Gürbüz, S., & Şahin, F. (2014). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık, Ankara.

ICAO. (2013). Safety Management Manual, Doc 9859 AN/474 (3. b.). Montréal: International Civil Aviation Organization.

ICAO. (2018). International Civil Aviation Organization Safety Management Manual–SMM (Doc 9859-AN/460). Canada : International Civil Aviation Organization

Jausan, M., Silva, J., & Sabatini, R. (2017). A holistic approach to evaluating the effect of safety barriers on the performance of safety reporting systems in aviation organisations. Journal of Air Transport Management, 63,95-107.

Jones S., K. C. (1999). The importance of near miss reporting to further improve safety performance. Journal of Loss Prevention In The Process Industries, 59-67.

Karakavuz, H. (2021). Yer hİzmetİ işletmelerinde örgütsel sessizlik: Örgütsel bağlılık ve örgütsel güven üzerindeki etkisi. International Journal of Aeronautics and Astronautics, 2(2), 41-51.

Kılıç, T., & Saygılı, İ. (2019). Örgütsel iletişimin örgütsel sessizliğe etkileri: Havacılık bakım merkezlerinde bir uygulama. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28(1), 111-125.

Kıral, B. (2020). Nitel bir veri analizi yöntemi olarak doküman analizi. Siirt Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 8(15), 170-189.

Lorenz, E. (1995). The Essence of Chaos. UK: Universitiy of Washinton Press, İngiltere.

Lyle, D. E., & Siao, D. H. (2021). Analysis of the differences in perception of safety reporting system betwween collegiate aviation student and airline pilot. Collegiate Aviation Review International, 39(2), 134-151.

McMurtrie, K. J., & Molesworth, B. R. (2018). Australian flight crews' trust in voluntary reporting systems and jus culure policies. Aviation Psychology and Applied Human Factors, 8(1).

Morrison, E. W. (2011). Employee voice behavior: Integration and directions for future research. Academy of Management Annals, 5(1), 373-412.

National Transportation Safety Board (t.y). Erişim linki: https://www.ntsb.gov/Pages/home.aspx (Erişim Tarihi: 09.05.2024).

Norman, J. E. (2022). A Cross-Sectional Exploratory Study on Voluntary Reporting of Professional Groups in US Commercial Aviation (Doctoral dissertation, The University of North Dakota).

Patangar, M. S., & Sabin, E. J. (2010). The safety culture perspective. In Human Factor In Aviation, 95-122.

Reason, J. (1998). Achieving a safe culture: Theory and practice. Work and Stress., 12, 293-306.

Sak, R., Şahin Sak, İ. T., Öneren Şendil, Ç., & Nas, E. (2021). Bir araştırma yöntemi olarak doküman analizi. Kocaeli Üniversitesi Eğitim Dergisi, 4(1), 227-250. http://doi.org/10.33400/kuje.843306

Tani, K. (2010). Under-reporting in aviation: An investigation of factors that affect reporting of safety concerns: A thesis presented in partial fulfilment of the requirements for the degree of Doctorate of

Philosophy in Aviation at Massey University, Manawatu, New Zealand (Doctoral dissertation, Massey University).

Turunç, Ö., & Çelik, M. (2012). İş tatmini-kişi örgüt uyumu ve amire güven-kişi-örgüt uyumu ilişkisinde dağılım adaletinin düzenleyici rolü. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources,, 14(2), 57-58.

Turunç, Ö. & Turgut, H. (2017). Yönetim ve strateji 101 teori ve yaklaşım.Siyasal Kitapevi, Ankara.

Ünder, İ. (2016). Havacılıkta örgütsel sessizlik: Havaaracı bakım personelinin raporlamada bulunmamalarının nedenleri üzerine bir araştırma (Doctoral dissertation, Anadolu University (Turkey)).

Ünder, İ. (2020). The effects of demographic variables on non-voluntary reporting of aircraft maintenance employees. Transport & Logistics: the International Journal, 2020; 20 (48).

Ünder, İ., & Gerede, E. (2021). Silence in aviation: Development and validation of a tool to measure reasons for aircraft maintenance staff not reporting. Organizacija, 54(1), 3-16.

Ünder, İ., & Gerede, E. (2022). Havacılıkta gönüllü raporlama davranışının mesleki farklılıklar açısından değerlendirilmesi. Anadolu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 23(4), 148-176.

Wiegmann, D. A., Zhang, H., Thaden, T. L., Sharma, G., & Gibbons, M. (2004). Safety culture: An integrative review. The International Journal of Aviation Psychology, 14(2), 117-134.

Wu, A., Pronovost, P., & Morlock, L. (2002). ICU incident reporting systems. Journal of Critical Care., 86-94.

Yılmaz, N. H. (2019). Havacılıkta emniyet yönetim sistemi ve emniyet kültürü, havacılık çalışanlarında emniyet kültürü ölçümü. Yüksek lisans tezi. Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Entitüsü, Kocaeli.

There are 41 references in total.

Downloads

Article Information

  • File Downloads 6
  • Abstract Views 131
  • Share
Download data is not yet available.